W tym tygodniu rozmawialiśmy o książkach. Wiemy jak powstaje książka, gdzie można ją kupić lub wypożyczyć. Porozmawialiśmy o ulubionych bajkach.
Posłuchaliśmy fragmentów wybranych bajek i wierszy dla dzieci.
Na zakończenie wybraliśmy wiersz Juliana Tuwima ,,Rzepka". Po wysłuchaniu postanowiliśmy odtworzyć wydarzenia. Wszyscy bawili sie wspaniale.
Dzisiaj odwiedziła nas Pani dyrektor Anna Sierecka, która zrobiła nam wielką niespodziankę.
Przywiozła nam piękny telewizor.
Radość była ogromna, a sala przedszkolna szybko zamieniła się w salę kinową.
BARDZO DZIĘKUJEMY PANI DYREKTOR ZA WSPANIAŁY PREZENT
PRZEDSZKOLAKI Z WYCHOWAWCZYNIĄ
PRZYŁĄCZAMY SIĘ DO AKCJI ,,DAJ KSIĄŻCE NOWY DOM"
Jeżeli macie w domu książki, które chcielibyście podarować możecie przynieś je do przedszkola.
Przygotowaliśmy kolorowe pudło, do którego można je włożyć. Akcja trwa od 26.04- 30.04.br. w godzinach od 8.00 do 14.00
ZAPRASZAMY WSZYSTKICH- PRZYŁĄCZCIE SIĘ DO TEJ AKCJI
22 KWIETNIA OBCHODZILIŚMY ŚWIATOWY DZIEŃ ZIEMI
Wesołe Skrzaty rozmawiały o tym jak dbać o naszą planetę. Przypomnieliśmy o znaczeniu segregacji śmieci, obejrzeliśmy filmik o odnawialnych źródłach energii.
Postanowiliśmy też posprzątać przed budynkiem przedszkola, przycięliśmy krzewy i posadziliśmy kwiatki.
Piątek- 16.04.2021
TEMAT: W KINIE
Rodzic i dziecko siadają naprzeciwko siebie. Rodzic rzuca delikatnie piłkę do dziecka wymieniając nazwy kolorów, np. żółty, zielony, niebieski, biały, czerwony, różowy -dziecko wówczas łapie piłkę i odrzuca prowadzącemu zabawę. Natomiast , gdy dziecko usłyszy – czarny , nie może złapać piłki.
Czy wiecie dokąd wybrały się dzieci?
Jak ja lubię kino. Choć do wczoraj wcale o tym nie wiedziałem. Nie wiem czemu, ale jak już jest coś fajnego, dorośli trzymają to w tajemnicy. Na szczęście usłyszałem jak mama mówiła do babci:
– Wzięłabym Tomka na bajkę o koniku Garbusku, ale nie wiem, czy nie jest jeszcze za mały na kino.
– Ja za mały?! Ja?! Na bajkę o garbatym koniu?! – krzyknąłem, a łzy jak na zawołanie stanęły mi w oczach.
Wtedy mama wzięła mnie na kolana, przytuliła i powiedziała:
– No dobrze, już dobrze. Pójdziemy do tego kina.
Łzy obeschły natychmiast, a mój kłopot polegał już tylko na tym, którą zabawkę zabrać ze sobą na tę wyprawę. Wybrałem pluszowego kucyka, bo to w końcu miał być film o jakimś jego garbatym koledze. I tak trzymając kucyka za ogon, a mamę za rękę, wkroczyłem do kina. Było tam pełno dzieci, mam i kilku tatusiów. Najpierw musieliśmy kupić bilety. Potem już nie musieliśmy, ale ja bardzo chciałem i mama mi kupiła tekturowy kubek pełen prażonej kukurydzy i drugi z zimną colą. Wszystkie dzieci miały takie kubki i wszystkim wysypywała się z nich kukurydza. Ja mojej bardzo pilnowałem, ale i tak trochę mi uciekło. A potem zobaczyłem wielką salę pełną krzeseł ustawionych w dwóch rządkach. Kiedy zajęliśmy nasze miejsca, mama zdjęła mi kurtkę i wstawiła swój kubek z colą do specjalnego okrągłego otworka. Każde krzesło miało przy poręczy taki uchwyt. I to było w tym kinie najfajniejsze ze wszystkiego, bo można było mieć wolne ręce, a napój się nie rozlewał. Tego samego zdania był chłopczyk, który siedział obok mnie. Okazało się, że ma na imię Dominik i też trzyma swój kubek w takim uchwycie. Potem nagle zrobiło się ciemno i trochę strasznie. Rozmowy ucichły i nie wiedziałem, co będzie dalej. Złapałem więc mamę za rękę, żeby się nie bała, a ona szepnęła:
– Zaraz, Tomeczku, zacznie się film.
Skoro tak, to wyjąłem mojego pluszowego kucyka i pouczyłem go:
– Siedź cichutko na moich kolanach, bo zaraz się zacznie.
I rzeczywiście ktoś, przez te ciemności nie widziałem kto, rozsunął ogromne zasłony i zobaczyłem wielki na całą ścianę ekran. A właściwie zobaczyłem tylko pół ekranu, bo drugą połowę zasłaniała mi czyjaś głowa pełna loczków. Okazało się, że to głowa jakiejś mamusi, która siedziała w rzędzie przed nami. Za to muzykę słyszałem dokładnie, bo była bardzo głośna. Opowieść o dzielnym koniku Garbusku, była bardzo zawiła, zwłaszcza że ja widziałem tylko górną część ekranu, na której niewiele się działo. Dużo więcej musiało się dziać na dole, bo często słychać było różne piski, odgłosy walki i stukot kopyt. Trochę się znudziłem i zauważyłem, że Dominik też nie patrzy na ekran, tylko ustawia na poręczy krzesła dwa rządki landrynek. Okazało się, że on nie ma prażonej kukurydzy, więc postanowiliśmy się wymienić. Dał mi jeden rządek cukierków za pół kubka kukurydzy. Landrynki oblepiły mi palce, więc poprosiłem mamę o chusteczkę, a ona ku mojemu zdumieniu powiedziała:
– Och, nie płacz kochanie. Wszystko dobrze się skończy. Zobaczysz. Obiecałem, że nie będę płakał, i założyłem się z Dominikiem, który z nas szybciej wypije swój napój. Dominik był pierwszy, ale chyba trochę oszukiwał, bo część coli polała mu się po koszuli i spodniach. Właśnie miałem poprosić mamę, żebyśmy sobie już stąd poszli, gdy nagle rozbłysło światło i wszyscy zaczęli podnosić się z miejsc. Dominik zgubił mi się gdzieś w tłumie dzieci, które gnały do wyjścia. Mamusie szły wolno z tyłu i wzruszone, wymieniały uwagi o filmie.
– Podobało ci się w kinie? – spytał tata, ledwo wróciliśmy do domu.
– Było super – przyznałem. – Nie wiem, o co chodziło z tym garbatym koniem, ale było fajnie. A byłoby jeszcze lepiej, gdyby nie gasili tych świateł. Po ciemku trudno się bawić i wymieniać kukurydzę na landrynki – dodałem.
No i niech mi ktoś powie, z czego tata tak się śmiał cały wieczór?
Odpowiedzcie na pytania:
Dokąd poszedł Tomek z mamą? Co zabrał ze sobą? Co to jest kino? O czym był film, który chłopiec miał obejrzeć? Jak wyglądało kino w środku? Co robił chłopiec w kinie? Jak można ocenić zachowanie chłopców w kinie?
Jeżeli dziecko było już w kinie można porozmawiać o tej wizycie.
Zabawa- „Kino w domu” – zabawa z elementem dramy.
Bajka ,, Brzydkie kaczątko’’
Rodzic wyjaśnia, że za chwilę odbędzie się seans, na który zaprasza
swoje dziecko, można zaprosić też brata lub siostrę.
Rodzic ustawia krzesła, by wyglądały jak w sali kinowej,
dzieci siadają i oglądają fragment bajki.
W tym czasie rodzic cały czas przeszkadza – przechodzi przed telewizorem,
głośno rozmawia np. udaje, że rozmawia przez telefon.
Po około 5 min wyłącza telewizor, prosi dzieci, by postawiły krzesła
na miejsca i zaprasza je do siebie.
Zadaje pytania:
- Czy dobrze oglądało się wam bajkę?
- Co wam przeszkadzało?
- Jak byście chcieli, by podczas oglądania bajki lub w kinie
zachowywały się inne osoby?
Dzieci odpowiadają na pytania; ustalają wniosek
W miejscach, z których korzysta wiele osób, należy być grzecznym
(przestrzegać zasad), bo wtedy szanujemy inne osoby.
Zabawa słuchowa-„Ukryte słowa”
Rodzic pokazuje szereg obrazków których pierwsze głoski nazw utworzą
wyrazy, np. kura, igła, nuta, okulary = kino. Dzieci kolejno odgadują słowo
ukryte w nazwach wskazując pierwsza głoskę.
- kura / K /
- igła / I /
- nuta / N /
- okulary / O /
/KINO/
Zagadki
Choć to nie rolnik, lecz rolę ma.
Często w teatrze lub w filmie gra.
/ aktor/
Krzesła w rzędzie ustawione.
Wszyscy patrzą w jedną stronę.
A tam ściana – biała, płaska –
pokazuje świat w obrazkach.
Żeby zobaczyć film w kinie, musi on najpierw powstać.
Gdzie można obejrzeć film i w jaki sposób powstaje?
Czym zajmują się osoby, które pracują przy produkcji filmu:
- aktor: to ktoś, kto wciela się w różne role, może być królem,
rycerzem, marynarzem – to zależy o czym jest film.
-charakteryzator: pomaga aktorowi stworzyć postać, którą ma
zagrać w filmie, przez odpowiednią do roli charakteryzację,
czyli makijaż, fryzurę.
-dźwiękowiec: żeby film miał dźwięk, potrzebna jest praca
dźwiękowca.
-reżyser : to osoba odpowiedzialna za całokształt dzieła
scenicznego lub filmowego czyli kieruje całością.
-scenarzysta: pisze scenariusz do filmu, czyli jego treść,
dialogi, których aktorzy muszą się nauczyć.
-operator kamery : nagrywa sceny do filmu
Zabawa słownikowa- ,,Scenarzysta"- mama pyta, kto to jest scenarzysta? Obejrzyjcie obrazki
A teraz poproście o przeczytanie
Dobre rady na kinowe zasady- Kinowe savoir-vivre.
W fotelu kinowym zasiadamy wygodnie,
nie kopiemy w inny z naprzeciwka,
po nim nie skaczemy, nóg na niego nie zakładamy
i zawsze o tym pamiętamy,
że fotel kinowy nie służy do bujania,
tylko do przyjemnego oglądania.
To jest przecież oczywiste,
że kino to nie miejsce do gadania,
ale do kulturalnego oglądania,
głośno w nim nie rozmawiamy,
innym widzom nie przeszkadzamy
telefony wyłączamy, nie krzyczymy
do kolegi i do mamy,
szeptem się porozumiewamy
i oczy na ekran zwrócone mamy.
Popcorn w kinie jemy spokojnie,
nie rzucamy nim w nikogo,
batoniki i cukierki mają szeleszczące papierki,
nie bierzemy ich do kina,
bo zakłócimy spokój innego widza.
A gdy skończymy oglądanie,
zabierzemy wszystkie śmieci
i do kosza powrzucamy,
Zabawa językowa- „Dobre rady na kinowe zasady”- spróbujcie ułożyć swoje zasady zachowania w kinie.
Rodzic ma przygotowaną kartkę z napisanym hasłem:
Dobre rady na kinowe zasady.
Zadaniem dzieci jest zredagować zdania, które mówią
o właściwym zachowaniu w kinie, np.
- Siedzimy na swoim miejscu.
- Jemy i pijemy po wyjściu.
- Jesteśmy cicho
- Swoje śmieci zabieramy ze sobą.
Karty pracy:
6- latki – KP4 str.8-utrwalenie zdobytej wiedzy, czytanie globalne, grafomotoryka. CziP. str.63
5- latki- KP4 str. 7-układanie historyjki obrazkowej.
4- latki- dla was kolorowanka- Kino
DZIĘKUJĘ WAM I WASZYM RODZICOM ZA WSPÓLNĄ PRACĘ.
SPOTYKAMY SIĘ W PONIEDZIAŁEK W PRZEDSZKOLU.
WASZA PANI
Czwartek- 15.04.2021
TEMAT: NA KONCERCIE
Na początek proponuję rozgrzewkę przy muzyce:
Ukierunkowuje obserwację pytaniami:
,, Koncert” Anna Kamieńska
Grały żabki w błocie:
jedna na flecie,
druga na fagocie,
trzecia na klarnecie,
czwarta, jak to żaby,
na skrzypcach- aby, aby,
piąta na fortepianie
głośno niesłuchanie,
szósta na mandolinie,
siódma na okarynie,
ósma – mamo kochana- ćwiczyła na organach,
dziewiąta na wiolonczeli,
a jakże, żebyście wiedzieli!
Dziesiąta, tak jak wy czasami,
biła w bębenek łapkami,
Aż taki się zrobił hałas,
że uszy zatykać zaraz.
Tylko dzieci i poeci
stali nad brzegiem strumyka
i zachwycali się:
Ach, jaka ładna muzyka!
Spróbujcie odpowiedzieć na poniższe pytania:
*Jakie zwierzątka występują w wierszu?
*Gdzie grały koncert żaby?
*Jakie instrumenty muzyczne pojawiły się w wierszu?
*Czy znacie wszystkie te instrumenty? Nazwijcie je.
Dzieci mają rozłożone na stolikach kartki, farby plakatowe, ale mocno rozwodnione, pędzle.
R. wyjaśnia:
Za chwilę usłyszycie muzykę. Zamieńcie wasze pędzle w tancerzy, którzy przy tej muzyce będą tańczyć, a przy okazji malować linie, wzory i inne esy-floresy.
Do każdego koloru jest jeden pędzel – wybierzcie dla siebie pierwszy kolor.
Podczas trwania muzyki nie dobieramy farby – tancerz nie może przerywać tańca.
R. puszcza utwór muzyki klasycznej np.
„Taniec Eleny” M. Lorenca:
lub „Wiosna” A. Vivaldiego:
a dzieci malują. Gdy prace schną, wydzierają z białego papieru paski o szerokości 2–3 cm rożnej długości i komponują z nich pień brzozy – czarną kredką rysują krótkie kreski.
Kompozycję naklejają na kolorowy karton.
Na koniec pęczkami patyczków do uszu maczanymi w jasnozielonej gęstej farbie plakatowej stemplują delikatnie liście.
